Terug in Nederland

Beste allemaal,

Hier is mijn laatste blogbericht wat betreft deze reis. Vandaag precies één jaar geleden begon ik aan een avontuur dat ik al heel lang wilde doen. Toen ik begon met studeren, kwam ik net terug van een jaar Zuid-Engeland en had ik vooral de behoefte om verder te gaan in het buitenland. Ook wist ik dat ik graag een titel wilde en daardoor moest ik toch eerst twee jaar geduld hebben om een buitenland stage te kunnen doen. Ik vond het een geweldig idee om een Spaanstalige stage te gaan doen, alleen was dit ook een heel ambitieus idee waar ik later ben achtergekomen. Precies een jaar geleden stapte ik in het vliegtuig naar Cusco te Peru om daar te beginnen aan een intensieve taalcursus. Ik sprak toen bijna nog letterlijk niks en een jaar later kan ik de taal nu vloeiend spreken, wat een verschil, een verschil waar ik als persoon ontzettend trots op mag zijn!

In mijn vorige blogbericht schreef ik al dat er nog één bericht zat aan te komen, zeker met betrekking op het sponsorgeld. Inmiddels is alles rond qua investeringen die binnen Los Cachorros zijn gedaan. Met de pannenkoekenactie van een jaar geleden is er een bedrag van €1500 euro opgehaald, een ontzettend groot bedrag waar stichting Los Cachorros veel aan heeft gehad. Sponsorgeld bij Los Cachorros wordt op de volgende manier geïnvesteerd: de helft van het geld wordt in de primaire kosten van de organisatie geïnvesteerd, zoals de huur van het pand in Ayacucho, de andere helft had ik vrij om te besteden. Hierdoor had ik een bedrag van €750 te besteden aan materialen die aangeschaft konden worden. In maart had ik een update gedaan dat een deel van mijn sponsorgeld is geïnvesteerd in schoolmaterialen voor de kinderen, investeren in onderwijs lijkt mij altijd positief. Uiteindelijk is er voor de rest van mijn sponsorgeld gekozen om dit te bundelen met het sponsorgeld van drie andere stagiaires/vrijwilligers, op deze manier kon er meer worden aangeschaft en het resultaat mag er zijn!

De volgende materialen zijn aangeschaft voor de jongeren van Los Cachorros (met foto's!):

- T-shirts met het logo van Los Cachorros;
- Gezelschapsspellen zoals Monopoly en Risk;
- Zes fietsen;
- Kledingkast van echt hardhout;
- Magnetron;
- Oven plus gasfornuis;
- Keukenkast.

Op 19 juni zat mijn stageperiode van tien maanden erop. Het was een periode waarin ik als maatschappelijk werker in opleiding tal van vaardigheden heb geleerd, maar waarin ik vooral de Spaanse taal en de Peruaanse cultuur heb leren kennen. Het was een pittige stage waarin ik als persoon sterk in je schoenen moest staan, maar het is een goede ervaring geweest die ik nooit ga vergeten en die ik altijd zal meenemen. Casussen van straatjongeren zijn ontzettend complex en hierdoor heb ik een hele hoop geleerd. Ook heb ik geleerd dat je in een andere cultuur nooit helemaal voor 100% geaccepteerd zult worden, ook al doe je ontzettend goed je best. Zo hebben slechts twee ouders van verbonden families bij Los Cachorros mij in deze tien maanden normaal bij mij naam genoemd in plaats van 'Gringo', zoals de rest dit veelal zei. Ontzettend asociaal en respectloos vind ik dit waar je bij mij geen punten mee scoort, alleen is het dan lastig om hier professioneel mee om te gaan (mensen die mij keer op keer zo noemen kunnen in mijn gedachten letterlijk barsten, hier heb ik geen enkele vorm van respect voor). Vooral alles relativeren aan de context denk ik altijd maar. Je werkt bij straatwerk echt met minimale stappen en daarom kijk ik vooral terug op al het positieve dat is gebeurd in mijn stageperiode. Ik vond het team vooral leuk om in te werken waarin sommige collega's hele goeie vrienden zijn geworden! Van alle jongeren had ik er slechts met twee echt een band, ik ben ook heel benieuwd hoe hun leven er over vijf jaar uit gaat zien (ook houd ik er rekening mee dat ze over vijf jaar in de gevangenis kunnen zitten).

Maar na een intensieve stage kon ik beginnen aan een hele mooie reis! 22 juni ben ik vertrokken uit Ayacucho waarin ik acht weken de tijd had om een mooie reis te maken. In deze acht weken heb ik heel veel kilometers gemaakt en ongelofelijk veel mooie dingen gezien. Ik ben mijn reis begonnen om naar het noorden van Peru te trekken, vanaf daar doorgegaan naar Ecuador en daar de grens over naar Colombia. Colombia vond ik het allermooiste land van de vier landen die ik in Zuid-Amerika heb gezien (Peru, Ecuador, Bolivia en Colombia). De mensen in Colombia zijn ontzettend vriendelijk, open en behulpzaam, plus het feit dat er ontzettend veel variatie in vegetatie is te zien. Van jungles tot stranden, van mooie ontwikkelde steden tot kleine dorpjes, ik heb van alles wel gezien. Een super mooie reis waarin ik vooral hele toffe mensen heb ontmoet!

En dan vlieg je na een jaar weer terug naar Nederland, kom je aan op Schiphol, haal je de bagage van de band en lijkt het net gisteren of ik vertrok. Ik rol al weer aardig in het leven in Nederland en autorijden gaat me ook nog steeds prima af :P Het was super om mijn familie na een jaar weer te zien op Schiphol, het voelde al weer snel vertrouwd aan en ik keek er ook naar uit om hen weer te zien! Ik blijf niet heel lang in Nederland, 7 september vertrek ik naar Spanje om daar in Málaga een semester (zes maanden) te studeren, ook iets waar ik erg naar uit kan kijken! De tijd gaat alleen zo ontzettend snel, als het goed is heb ik over een jaar m'n bachelor al binnen en kan ik eindelijk geld gaan verdienen!

Stichting Los Cachorros en ik willen jullie allemaal ontzettend bedanken voor de financiële hulp om de stichting voort te kunnen zetten! Persoonlijk wil ik jullie allemaal bedanken voor het volgen van mijzelf via deze blog!

Dat was dan het laatste blogbericht! Check voor de foto's van de aangeschafte goederen voor Los Cachorros op foto's, links op mijn profiel!

Saludos,

Michiel