Alweer zeven weken aan het werk!
Door: Michiel Buijsse
Blijf op de hoogte en volg Michiel
21 November 2014 | Peru, Ayacucho
Beste allemaal,
Zojuist mijn zevende week afgerond bij Los Cachorros. Een hele harde wind heerst er vandaag en ik zit lekker in de wind het bericht te typen, wel lekker uitwaaien zo.
De zevende week is inmiddels gepasseerd hier in Ayacucho en vandaag zit ik precies drie maanden in Peru. De tijd vliegt zoals de wind hier razendsnel voorbij. Het lijkt wel gisteren toen ik het vliegtuig instapte om aan mijn avontuur te beginnen.
Ayacucho is een kleinere stad dan Cusco, maar het is zo groot als het land België. Het verschilt hier heel veel van Cusco, want ik leef letterlijk tussen de lokale bevolking. In Cusco waren er veel toeristen en die zijn hier in Ayacucho erg zeldzaam (ze zijn er wel). Ik vind het een prachtige stad en ik vermaak me hier erg goed. Ik woon boven de de eigenaresse van Los Cachorros met twee vrijwilligers, waarvan een jongen van Frankrijk en een meisje uit België. Afgelopen donderdag is een Nederlandse vrijwilligster die hier zat vertrokken. Het wonen bevalt erg goed hier!
Mijn inwerkperiode bij Los Cachorros zit er inmiddels op. De eerste zes weken stonden in het teken van het leren kennen van de jongeren en de organisatie. Ik heb heel veel indrukken gekregen en ik weet dat het begin niet heel gemakkelijk was, maar daar was ik op voorbereid. De Spaanse taal wordt hier iets anders gesproken dan in Cusco en mijn naam heeft hier letterlijk een betekenis. Dit was erg grappig in het begin toen ik mij ging voorstellen. Michiel, mi gil, zoals de kids het begrijpen, betekent mijn vriendje. Toen ik mij ging voorstellen kreeg ik als respons al 'tu gil' te horen. Bij sommige mensen hier ga ik als professor Mike door het leven, maakt dingen een stuk gemakkelijker.
De eerste twee weken heb ik in de dagopvang meegedraaid met Peruaanse groepsleiders. De jongeren volgen een schema met activiteiten om de dag door te komen. 's Ochtends gaan de jongste kinderen naar de CEBA op de eerste verdieping van Los Cachorros. Dit is een basisschool waar twee professoren lesgeven en waar ook kinderen buiten Los Cachorros komen. 's Middags gaan de adolescenten naar een school in de buurt van Los Cachorros (ongeveer 15 minuutjes lopen). De eerste twee weken heb ik jongeren geholpen met huiswerk en een poging gedaan om hun activiteiten te volgen. Dit was niet zo gemakkelijk, want er was natuurlijk nog geen vertrouwensband en ik werd veel uitgetest. Mijn eerste indrukken waren heel divers. Ik weet nog bij mijn eerste dag dat een kind van de dagopvang gelijk al in mijn armen sprong. Dit kind heeft van huis uit nooit liefde gekregen van zijn moeder, doordat zijn moeder hem na negen maanden oud had achtergelaten. Het oogt als een heel lief jongentje, maar ik heb ook zijn andere kant leren kennen als hij zijn activiteiten niet wou doen. Ik heb geprobeerd vooral op het goeie te letten de eerste twee weken en poco de poco kreeg ik met verschillende jongeren een band.
Na de eerste twee weken ben ik mij gaan richten op het leren kennen van de organisatie, het straatwerk en de nachtopvang. Ik ben mij gaan verdiepen in de dossiers van de jongeren en hierdoor kregen veel opgedane indrukken vorm. De derde week vond ik wel heel lastig: het meedraaien met de nachtopvang en straatwerk. Jongeren die in de dagopvang zitten, hebben al een voortraject gehad wat betreft regelmaat. In de nachtopvang is dit geheel anders, doordat de jongeren overdag hun leven op straat leiden en 's nachts bij Los Cachorros verblijven. Ik heb hier in het begin vooral de kat uit de boom gekeken en dit heeft wel gewerkt. Zo kwamen er wat jongeren naar mij toe waar ik wel gesprekjes mee kon voeren. De meiden van de nachtopvang hebben me wel uitgetest en dit zorgde wel voor wat irritaties zo nu en dan. Maar net als de dagopvang was dit ook te verwachten: tijd is vertrouwen. De tweede week ging hier al veel beter en als ik de jongeren nu op straat tegenkom, heb ik wel leuke gesprekken met veel lol.
Na mijn vierde week ben ik begonnen bij Area Social. Dit is de afdeling maatschappelijk werk binnen Los Cachorros. Ik was inmiddels al wat gewend aan het team en de jongeren, dus werd het tijd om contact te leggen met de families van de straatjongeren. Ik heb twee weken lang meegelopen met de Peruaanse maatschappelijk werker en we hebben meerdere huisbezoeken gedaan. Met een lokaal busje gingen we hoog naar de bergen van Ayacucho om de huisbezoeken te doen. De huisjes zijn erg klein, vies en er leven grote gezinnen. Het was erg boeiend om dit mee te maken, want je komt van alles tegen. Het viel me vooral op dat de families de huisbezoeken ervaren als een bezoekje waarin zij een verslag afleggen. Zeker bij de families gaat het een tijd in beslag nemen om het vertrouwen te winnen, zeker als je een westerling bent. Verder heb ik kennisgemaakt met allerlei instanties. Veel jongeren hebben hier geen sofi-nummer en ik ben inmiddels bekend met deze instantie. Ook heb kennisgemaakt met het ziekenhuis hier. Met meerdere jongeren heb ik bezoekjes afgelegd om bloedtesten af te nemen, want het gebruik van anticonceptiemiddelen is hier nog een vrij nieuw begrip. Een meisje die ik ga begeleiden had een ongeluk gehad met haar hand en zo hebben we bijna de hele dag in het ziekenhuis gewacht op de behandelend arts, was wel een goeie manier om haar te leren kennen.
En toen zat de inwerkperiode erop en is het plan doorgenomen voor de komende tijd. Ik ben hier deze week aan begonnen en het is erg interessant. Ik begeleid vier jongeren om met hen een doelenplan op te stellen. Een van de jongeren heeft zich in het verleden veel in zijn arm gesneden en heeft hier zo nu en dan nog neigingen toe. Met hem is het een doel om aan zijn emoties te werken. Een andere jongen die ik begeleid heeft een heel negatief zelfbeeld. Ik ga een plan opstellen om hieraan te werken, alleen moet ik deze jongen eerst nog goed leren kennen. Daarnaast begeleid ik ook een koppel. Dit zijn een jongen en een meisje die vroeger in de dagopvang zaten, maar die nu zelfstandig wonen. Deze jongen heeft last van een wietverslaving en wil hier heel graag vanaf. Hij is erg gemotiveerd om hier vanaf te komen en dit werkt erg prettig. Vandaag ben ik naar een presentatie geweest over een behandelprogramma waar hij een traject kan doen in de middagen met activiteiten. Volgende week ga ik naar deze instelling toe om een kijkje te nemen hoe dit in zijn werk gaat. Met dit koppel heb ik inmiddels een goede band opgebouwd en dit werkt erg fijn.
Veel nieuwe indrukken meegemaakt, lang niet alle gedeeld, want het zijn er erg veel, maar nu hebben jullie een indruk van mijn stage hier. Het leven naast de stage bevalt me uitstekend. De Peruaanse mentaliteit spreekt mij erg aan, het is lekker rustig en ik heb hier een leuke vriendenkring opgebouwd. Het uitgaansleven is hier erg tof en je ontmoet altijd weer leuke nieuwe mensen.
Om een lang verhaal kort te maken: ik ben goed gewend hier en het gaat z'n gangentje!
Over een maandje plaats ik een nieuw verslag!
Nos vemos!
Zojuist mijn zevende week afgerond bij Los Cachorros. Een hele harde wind heerst er vandaag en ik zit lekker in de wind het bericht te typen, wel lekker uitwaaien zo.
De zevende week is inmiddels gepasseerd hier in Ayacucho en vandaag zit ik precies drie maanden in Peru. De tijd vliegt zoals de wind hier razendsnel voorbij. Het lijkt wel gisteren toen ik het vliegtuig instapte om aan mijn avontuur te beginnen.
Ayacucho is een kleinere stad dan Cusco, maar het is zo groot als het land België. Het verschilt hier heel veel van Cusco, want ik leef letterlijk tussen de lokale bevolking. In Cusco waren er veel toeristen en die zijn hier in Ayacucho erg zeldzaam (ze zijn er wel). Ik vind het een prachtige stad en ik vermaak me hier erg goed. Ik woon boven de de eigenaresse van Los Cachorros met twee vrijwilligers, waarvan een jongen van Frankrijk en een meisje uit België. Afgelopen donderdag is een Nederlandse vrijwilligster die hier zat vertrokken. Het wonen bevalt erg goed hier!
Mijn inwerkperiode bij Los Cachorros zit er inmiddels op. De eerste zes weken stonden in het teken van het leren kennen van de jongeren en de organisatie. Ik heb heel veel indrukken gekregen en ik weet dat het begin niet heel gemakkelijk was, maar daar was ik op voorbereid. De Spaanse taal wordt hier iets anders gesproken dan in Cusco en mijn naam heeft hier letterlijk een betekenis. Dit was erg grappig in het begin toen ik mij ging voorstellen. Michiel, mi gil, zoals de kids het begrijpen, betekent mijn vriendje. Toen ik mij ging voorstellen kreeg ik als respons al 'tu gil' te horen. Bij sommige mensen hier ga ik als professor Mike door het leven, maakt dingen een stuk gemakkelijker.
De eerste twee weken heb ik in de dagopvang meegedraaid met Peruaanse groepsleiders. De jongeren volgen een schema met activiteiten om de dag door te komen. 's Ochtends gaan de jongste kinderen naar de CEBA op de eerste verdieping van Los Cachorros. Dit is een basisschool waar twee professoren lesgeven en waar ook kinderen buiten Los Cachorros komen. 's Middags gaan de adolescenten naar een school in de buurt van Los Cachorros (ongeveer 15 minuutjes lopen). De eerste twee weken heb ik jongeren geholpen met huiswerk en een poging gedaan om hun activiteiten te volgen. Dit was niet zo gemakkelijk, want er was natuurlijk nog geen vertrouwensband en ik werd veel uitgetest. Mijn eerste indrukken waren heel divers. Ik weet nog bij mijn eerste dag dat een kind van de dagopvang gelijk al in mijn armen sprong. Dit kind heeft van huis uit nooit liefde gekregen van zijn moeder, doordat zijn moeder hem na negen maanden oud had achtergelaten. Het oogt als een heel lief jongentje, maar ik heb ook zijn andere kant leren kennen als hij zijn activiteiten niet wou doen. Ik heb geprobeerd vooral op het goeie te letten de eerste twee weken en poco de poco kreeg ik met verschillende jongeren een band.
Na de eerste twee weken ben ik mij gaan richten op het leren kennen van de organisatie, het straatwerk en de nachtopvang. Ik ben mij gaan verdiepen in de dossiers van de jongeren en hierdoor kregen veel opgedane indrukken vorm. De derde week vond ik wel heel lastig: het meedraaien met de nachtopvang en straatwerk. Jongeren die in de dagopvang zitten, hebben al een voortraject gehad wat betreft regelmaat. In de nachtopvang is dit geheel anders, doordat de jongeren overdag hun leven op straat leiden en 's nachts bij Los Cachorros verblijven. Ik heb hier in het begin vooral de kat uit de boom gekeken en dit heeft wel gewerkt. Zo kwamen er wat jongeren naar mij toe waar ik wel gesprekjes mee kon voeren. De meiden van de nachtopvang hebben me wel uitgetest en dit zorgde wel voor wat irritaties zo nu en dan. Maar net als de dagopvang was dit ook te verwachten: tijd is vertrouwen. De tweede week ging hier al veel beter en als ik de jongeren nu op straat tegenkom, heb ik wel leuke gesprekken met veel lol.
Na mijn vierde week ben ik begonnen bij Area Social. Dit is de afdeling maatschappelijk werk binnen Los Cachorros. Ik was inmiddels al wat gewend aan het team en de jongeren, dus werd het tijd om contact te leggen met de families van de straatjongeren. Ik heb twee weken lang meegelopen met de Peruaanse maatschappelijk werker en we hebben meerdere huisbezoeken gedaan. Met een lokaal busje gingen we hoog naar de bergen van Ayacucho om de huisbezoeken te doen. De huisjes zijn erg klein, vies en er leven grote gezinnen. Het was erg boeiend om dit mee te maken, want je komt van alles tegen. Het viel me vooral op dat de families de huisbezoeken ervaren als een bezoekje waarin zij een verslag afleggen. Zeker bij de families gaat het een tijd in beslag nemen om het vertrouwen te winnen, zeker als je een westerling bent. Verder heb ik kennisgemaakt met allerlei instanties. Veel jongeren hebben hier geen sofi-nummer en ik ben inmiddels bekend met deze instantie. Ook heb kennisgemaakt met het ziekenhuis hier. Met meerdere jongeren heb ik bezoekjes afgelegd om bloedtesten af te nemen, want het gebruik van anticonceptiemiddelen is hier nog een vrij nieuw begrip. Een meisje die ik ga begeleiden had een ongeluk gehad met haar hand en zo hebben we bijna de hele dag in het ziekenhuis gewacht op de behandelend arts, was wel een goeie manier om haar te leren kennen.
En toen zat de inwerkperiode erop en is het plan doorgenomen voor de komende tijd. Ik ben hier deze week aan begonnen en het is erg interessant. Ik begeleid vier jongeren om met hen een doelenplan op te stellen. Een van de jongeren heeft zich in het verleden veel in zijn arm gesneden en heeft hier zo nu en dan nog neigingen toe. Met hem is het een doel om aan zijn emoties te werken. Een andere jongen die ik begeleid heeft een heel negatief zelfbeeld. Ik ga een plan opstellen om hieraan te werken, alleen moet ik deze jongen eerst nog goed leren kennen. Daarnaast begeleid ik ook een koppel. Dit zijn een jongen en een meisje die vroeger in de dagopvang zaten, maar die nu zelfstandig wonen. Deze jongen heeft last van een wietverslaving en wil hier heel graag vanaf. Hij is erg gemotiveerd om hier vanaf te komen en dit werkt erg prettig. Vandaag ben ik naar een presentatie geweest over een behandelprogramma waar hij een traject kan doen in de middagen met activiteiten. Volgende week ga ik naar deze instelling toe om een kijkje te nemen hoe dit in zijn werk gaat. Met dit koppel heb ik inmiddels een goede band opgebouwd en dit werkt erg fijn.
Veel nieuwe indrukken meegemaakt, lang niet alle gedeeld, want het zijn er erg veel, maar nu hebben jullie een indruk van mijn stage hier. Het leven naast de stage bevalt me uitstekend. De Peruaanse mentaliteit spreekt mij erg aan, het is lekker rustig en ik heb hier een leuke vriendenkring opgebouwd. Het uitgaansleven is hier erg tof en je ontmoet altijd weer leuke nieuwe mensen.
Om een lang verhaal kort te maken: ik ben goed gewend hier en het gaat z'n gangentje!
Over een maandje plaats ik een nieuw verslag!
Nos vemos!
-
22 November 2014 - 09:55
Tonny Vercraeye:
Ha, mooi Michiel, dat het goed gaat en dat je lekker in je vel zit daar. Niet onbelangrijk als je er nog een hele periode zit. Veel werkplezier gewenst!
Gr., Tonny. -
22 November 2014 - 10:27
Astrid:
Mooi geschreven Michiel. Fijn dat het goed gaat en je draai daar kunt vinden. Van het sponsorgeld stripboeken aanschaffen, dat zullen er dan wel heel veel worden -
22 November 2014 - 11:06
Steffie:
Wat fijn dat het goed gaat! Veel plezier en succes daar! -
22 November 2014 - 11:55
Annet:
Hoi Michiel,
Al 3 maanden in Peru, inderdaad de tijd vliegt.
Fijn dat het allemaal zo goed gaat.
Heel veel succes met alles.
Groetjes, Annet -
23 November 2014 - 09:34
Gidy:
Al weer 3 maanden in Peru, de tijd vliegt voorbij. Goed verslag geschreven over het leven in Peru en wat je allemaal meemaakt en ik ben blij, dat je het daar na je zin hebt.Veel succes gewenst met je stage in Peru Michiel!!! -
23 November 2014 - 10:12
Myriam Van Hyfte:
Michiel ik vind het super het werk dat je daar doet we zijn FIER op jou. -
24 November 2014 - 04:34
Michiel:
Wat een leuke reacties allemaal! Heel erg bedankt :) Dit doet me erg goed! -
24 November 2014 - 18:52
Hennerieke :
Super om te lezen Michiel! Diviertate! -
25 November 2014 - 15:25
Ludo En Elma.:
Hoi Michiel.
Wat een mooi verslag, en wat een fantastische ervaringen doe je daar op in het verre Peru.
Fijn om te lezen dat het goed met je gaat.
Wij wensen je nog een hele goede en leerzame tijd toe én blijven je volgen !!
Groeten Ludo en Elma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
